ΣΑΙΞΠΗΡ, ΜΑΚΒΕΘ

“Μάκβεθ” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

 Σοφιανός Αλέξανδρος Α4

Σκηνή από την Πράξη 3”O Μάκβεθ και οι Μάγισσες”.                              Έργο που χρονολογείται γύρω στο 1760, του Francesco Zuccarelli.

Υπόθεση

Ο στρατηγός Μάκβεθ γυρίζει νικητής απ' τον πόλεμο και τρεις μάγισσες του προφητεύουν ότι θα γίνει βασιλιάς. Παρακινούμενος απ' τη σύζυγό του και απ' τη φιλοδοξία του, σκοτώνει το βασιλιά Ντάνκαν, που τον φιλοξενούσε κι ο Μάκβεθ γίνεται βασιλιάς της Σκωτίας. Επειδή θυμήθηκε ότι οι τρεις μάγισσες είχαν προβλέψει ότι ο στρατηγός Μπάνκο, αν και δε θα γίνει ο ίδιος βασιλιάς, θα γεννήσει όμως βασιλιάδες, έβαλε δύο δολοφόνους να τον σκοτώσουν. Απ' τη δολοφονία ξέφυγε ο γιος του Μπάνκο, ο Μάλκωμ.

Συμβουλεύετε και πάλι τις μάγισσες, που του λένε ότι δε θα νικηθεί πριν φτάσει στο δάσος Μπέρναμ στη Δουνσιναίη, στον πύργο του. Σ' αυτό το διάστημα, η σύζυγός του, λαίδη Μάκβεθ, βασανίζεται από τύψεις και παθαίνει νευρικές κρίσεις. Ένα βράδυ που υπνοβατεί, βλέπει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και πεθαίνει. Ο Μάκβεθ βλέπει ότι ο στρατός που πλησιάζει στον πύργο του, με αρχηγό το Μάλκωμ, κρατάει κλαδιά απ' το δάσος Μπέρναμ, όπως του είχαν πει οι μάγισσες. Μονομαχεί με το Μακντώφ του οποίου είχε δολοφονήσει τα παιδιά και τη γυναίκα και τελικά ο Μάκβεθ σκοτώνεται.

Χαρακτήρες

    Ντάνκαν - Βασιλιάς της Σκωτίας

    Μάλκολμ,  Ντόναλμπαιν - γιοι  του Ντάνκαν

    Μάκβεθ , Μπάνκο - στρατηγοί στο στρατό του βασιλιά Ντάνκαν

    Λαίδη Μάκβεθ - η σύζυγος του Μάκβεθ και αργότερα βασίλισσα της Σκωτίας

    Φληνς - ο γιος του Μπάνκο

    Μακντόφ, Ρος ,  Λέννοξ, Μέντηθ, Άγκος, Κεήθνες - Σκώτοι άρχοντες

    Σιουέτ - κόντες του Νοθάμπελαντ, αρχηγός αγγλικού στρατού

    Νέος Σιουέτ - γιος του Σιουέτ

    Σεϋυόν – αξιωματικός στην ιδιαίτερη υπηρεσία του Μάκβεθ

    Ένα Αγόρι – γιος του Μάκντοφ

     Λαίδη Μάκβεθ – η σύζυγος του Μάκβεθ

    Λαίδη Μακντοφ

    Εκάτη και τρεις Στρίγγλες

Λοιπά πρόσωπα

    Αρχόντισσες στην ακολουθεία της Λαίδης Μάκβεθ

    Άγγλος γιατρός

    Σκώτος γιατρός

    Βαθμοφόρος στην ακολουθία του βασηλειά

    Πορτιέρης

    Γέροντας

    Άρχοντες

    Ευγενείς

    Αξιωματικοί

      Στρατιώτες

      Δολοφόνοι

      Ακόλουθοι και αγγελιοφόροι

      Φάντασμα του Μπάνκο

      Οπτασίες

Κεντρική Ιδέα

Ο Σαίξπηρ, μέσα από το την τραγωδία του Μάκβεθ, επιθυμεί να μας μεταβιβάσει το υποσυνείδητο μήνυμα ότι οι φιλοδοξίες και οι πόθοι ενός ατόμου για την απόκτηση δύναμης και κυριαρχίας τον “τυφλώνουν” και ενδέχεται να οδηγήσουν σε αλαζονικές και βίαιες πράξεις. Αντιμετωπίζοντας το παρόν έργο του Σαίξπηρ σφαιρικά θα μπορέσουμε να αντιληφτούμε πως τα συμβάντα και τα γεγονότα αλλάζουν τους ανθρώπους.

Σκηνές

Πράξη πρώτη:

      Σκηνή 1: Έρημο θαμνοτόπι

      Σκηνή 2: Στρατόπεδο κοντά στο Φόρες

      Σκηνή 3: Χέρσο

      Σκηνή 4: Φόρες στο παλάτι

      Σκηνή 5: Ίνβερνες. Στον πύργο του Μάκβεθ.

      Σκηνή 6: Μπροστά στον πύργο του Μάκβεθ.

      Σκηνή 7: Δώμα στον πύργο.

Πράξη Δεύτερη:

      Σκηνή 1,2,3: Αυλή στον πύργο του Μάκβεθ.

      Σκηνή 4: Έξω από τον πύργο.

Πράξη Τρίτη:

      Σκηνή 1,2,6: Φόρες, Κάμαρη στο παλάτι.

      Σκηνή 3: Δρόμος στο πάρκο που πάει στον πύργο.

      Σκηνή 4: Σάλα επίσημη στο παλάτι.

      Σκηνή 5: Το χέρσο.

Πράξη Τέταρτη:

      Σκηνή 1: Σπηλιά. Στη μέση τσουκάλι στη φωτιά.

      Σκηνή 2: Φάιφ. Ο πύργος του Μακντόφ.

      Σκηνή 3: Αγγλία. Μπροστά στο παλάτι του βασιλιά.

Πράξη Τέταρτη:

    Σκηνή 1: Ντάνσινεν. Κάμαρη στον πύργο.

    Σκηνή 2: Κοντά στο Ντάνσινεν. Ανοιχτό μέρος.

    Σκηνή 3: Ντάνσινεν. Κάμαρη στον πύργο.

    Σκηνή 4: Σιμά στο δάσος Μπέρναμ.

    Σκηνή 5: Ντάνσινεν. Μέσα στο καστέλι.

    Σκηνή6: Ομαλός μπροστά στο καστέλι.

    Σκηνή7: Άλλο μέρος του ομαλού. Θάνατος Μάκβεθ.

Κριτική

“Ο «Μάκβεθ» είναι πιθανότατα το πιο τέλειο από τα δράματα του Σαίξπηρ.” Αναφέρει ο Τζόρτζ Όργουελ σε ραδιοφωνική ομιλία του στο σταθμό BBC στις 17 Οκτωβρίου 1943.

Κατά την κρίση μου αυτό το έργο περιλαμβάνει κάποιους από τους πιο “σοφούς” και καλύτερους στίχους που μπορεί να έγραψε σε όλη του την καριέρα ο Σαίξπηρ.  Εξετάζοντας το έργο “εφ όλης της ύλης” παρατηρούμε μιαν αρμονία στον τρόπο που εξελίσσετε η πλοκή του έργου “που ακόμη και η πιο ακατάλληλη σκηνοθεσία δεν κατορθώνει να το καταστρέψει, όταν το ανεβάσει στη σκηνή”. Το γεγονός, επίσης, ότι ο Μάκβεθ είναι το μοναδικό από τα σαιξπηρικά δράματα στο οποίο ο κακός και ο ήρωας συμπίπτουν κινεί το ενδιαφέρον ακόμα και του πιο περιστασιακού αναγνώστη να διαβάσει αυτό το κειμήλιο της παγκόσμιας δραματικής σκηνής.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το μεγαλείο της σαιξπηρικής δραματολογίας διακρίνουμε ότι    “o ποιητής διανύει την χρονική περίοδο από τον θάνατο του Ντάγκαν μέχρι τον θάνατο του  Μάκβεθ ,όπου διαρκεί 17 ολόκληρα χρόνια, με μια τελειότατη σκηνική άνεση χαρίζοντάς μας ένα έργο που προσεγγίζει την τελειότητα.” ΕΘΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ 1967 του Αναπληρωτή, για την εφημερίδα “το Έθνος”.